ویژگی های آینده زبان برنامه نویسی C#
خلاصه: شرکت مایکروسافت در حال توسعه نسخه اصلی بعدی زبان C # است. این مقاله چهار ویژگی اصلی جدید را معرفی می کند ، یعنی ژنریک ، تکرار کننده ، روش های ناشناس و انواع محلی.
C # یک زبان برنامه نویسی نوآورانه جدید است که هوشمندانه عملکردهای زبانهای صنعت و زبانهای تحقیقاتی را که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند ، ترکیب می کند. مایکروسافت ضمن حفظ فلسفه طراحی C # بدون تغییر ، چندین ویژگی جدید بالقوه را در زبان C # معرفی کرده است که باعث بهبود کارایی توسعه دهندگان در ساخت زبان می شود.
Microsoft C
از زمان ظهور C # در فوریه 2001 ، بسیاری از توسعه دهندگان شروع به استفاده از زبان برنامه نویسی C # برای ساخت نرم افزار کرده اند. و مایکروسافت خود از C # برای ساخت چندین برنامه رسمی از جمله .NET Framework ، MSN Web Properties و Tablet PC SDK استفاده می کند. دیده می شود که C # زبانی مناسب برای ساخت نرم افزار تجاری با کیفیت بالا است.بسیاری از توابع در زبان C # بر اساس چهار هدف طراحی مختلف زیر ایجاد می شوند:
یک سیستم نوع واحد و استفاده ساده از انواع مقادیر و انواع مرجع در زبان C #.
طراحی مبتنی بر مولفه را از طریق توابعی مانند حاشیه نویسی XML ، ویژگی ها ، ویژگی ها ، رویدادها و نمایندگان ایجاد کنید.
با کمک ویژگی های منحصر به فرد زبان C # (از جمله دستکاری اشاره گر ایمن ، بررسی سرریز و غیره) ، عملکردهای کنترل کننده توسعه دهنده عملی ایجاد می شوند.
ایجاد ساختارهای عملی عملی مانند foreach و استفاده از دستورات برای بهبود کارایی توسعه دهندگان.
در نسخه "Visual Studio for Yukon" از زبان C # ، مایکروسافت قصد دارد با ترکیب توابع مختلف در طیف گسترده ای از زبانهای تحقیقاتی و زبانهای صنعتی ، یک نحو مختصر و عملی ایجاد کند. این ویژگی های زبان شامل ژنریک ، تکرار کننده ، روش های ناشناس و انواع محلی است.
ویژگی های بالقوه آینده
در واقع ، عملکردهای نوآورانه آینده C # عمدتا بر اساس یک سیستم نوع واحد ، توسعه مبتنی بر م componentلفه ها ، توابع کنترل توسعه دهنده و ساختارهای عملی زبان است. در زیر خلاصه ای از چهار ویژگی اصلی جدید است که مایکروسافت قصد دارد در نسخه اصلی بعدی زبان C # ارائه دهد. طراحی این ویژگی ها هنوز کامل نشده است و شرکت مایکروسافت از نظرات توسعه دهندگان در مورد این ویژگی ها استقبال می کند.
عمومی
با پیچیدگی و پیچیدگی بیشتر پروژه ها ، برنامه نویسان به طور فزاینده ای به روشی برای استفاده بهتر و شخصی سازی نرم افزار مبتنی بر مولفه های موجود خود نیاز دارند. برای دستیابی به استفاده مجدد از کد سطح بالا در سایر زبانها ، برنامه نویسان معمولاً از ویژگی "عمومی" استفاده می کنند. C # یک ژنریک ایمن و کارآمد را شامل می شود ، که فقط در نحو تفاوت کمی با الگوهای C ++ و ژنریک های پیشنهادی به زبان جاوا دارد ، اما تفاوت زیادی در اجرا وجود دارد.
جدیدترین کلاس عمومی را ایجاد کنید
با C # کنونی ، برنامه نویسان می توانند با ذخیره سازی داده ها در مواردی از انواع اساسی شی ، اشکال محدودی از ژنریک واقعی ایجاد کنند. از آنجا که هر شی در C # از نوع اصلی شی ، بهمراه توابع بوکس و جعبه گشایی سیستم یکپارچه نوع NET ، ارث می برد ، برنامه نویسان می توانند انواع مرجع و انواع مختلف را در متغیرهای نوع شی ذخیره کنند. با این حال ، برای تبدیل بین انواع مرجع ، انواع مقادیر و انواع اشیا basic اساسی ، هنوز برخی از نقایص عملکرد وجود دارد.
https://www.huaweicloud.com/articles/beefe5efa9007741f8659631b22001f8.html