راه های اساسی آموزش هوش مصنوعی برای دانش آموزان

هوش مصنوعی (AI)

اصطلاح هوش مصنوعی (AI) به توانایی یک رایانه دیجیتال یا  هوش مصنوعی برای دانش آموزان ربات کنترل شده توسط رایانه برای انجام وظایفی که معمولاً با موجودات هوشمند مرتبط است، اشاره دارد. از اواسط قرن بیستم، دانشمندان تلاش کردند تا سیستمی را توسعه دهند که قادر به انجام وظایفی باشد که به هوش انسانی نیاز دارند. از جمله کارهایی که از این منظر مورد بررسی قرار گرفته است، بازی، درک زبان طبیعی، تشخیص عیب، رباتیک و ارائه مشاوره تخصصی است. اگرچه رایانه‌ها را می‌توان برای انجام این وظایف و سایر وظایف بسیار پیچیده برنامه‌ریزی کرد - و در حالی که پیشرفت‌ها در سرعت پردازش رایانه و ظرفیت حافظه ادامه دارد - هنوز هیچ برنامه‌ای وجود ندارد که بتواند انعطاف‌پذیری انسان را در حوزه‌های وسیع‌تر یا در کارهایی که نیاز به دانش روزانه زیادی دارد، مطابقت دهد. .

اولین کار اساسی در زمینه هوش مصنوعی توسط ریاضیدان انگلیسی  هوش مصنوعی برای دانش آموزان و پیشگام کامپیوتر آلن تورینگ انجام شد. در سال 1950 تورینگ اعلام کرد که روزی ماشینی وجود خواهد داشت آموزش برنامه نویسی کودکان  که می تواند هوش انسان را از هر نظر تکرار کند و با گذراندن یک آزمون تخصصی آن را ثابت کند. در این آزمون، از یک کامپیوتر و یک انسان پنهان از دید، سوالات تصادفی یکسان پرسیده می شود. اگر کامپیوتر موفقیت آمیز بود، پرسشگر نمی توانست دستگاه را از شخص با پاسخ ها تشخیص دهد.

هوش مصنوعیContunico © ZDF Studios GmbH, Mainz; تصویر بند انگشتی فرشادروین; © Donfiore/Dreamsti...

Contunico © ZDF Studios GmbH, Mainz; تصویر بند انگشتی فرشادروین; © Donfiore/Dreamstime.com

در اوایل قرن بیست و یکم هیچ برنامه هوش مصنوعی به موفقیت در  هوش مصنوعی برای دانش آموزان آزمون تورینگ نزدیک نشده بود. با این حال، برخی از برنامه ها به سطوح عملکرد متخصصان انسانی در انجام برخی وظایف خاص دست یافته بودند. هوش مصنوعی در این معنای محدود را می‌توان در کاربردهای متنوعی مانند تشخیص پزشکی، ترجمه زبان، طراحی رایانه‌ای و تشخیص صدا یا دست خط یافت.

از آنجایی که هدف نهایی هوش مصنوعی ایجاد رایانه هایی است که می توانند مانند  هوش مصنوعی برای دانش آموزان انسان ها «فکر کنند»، برخی از طرفداران هوش مصنوعی پیشنهاد کرده اند که رایانه ها باید بر اساس مغز انسان طراحی شوند که اساساً از شبکه ای از سلول های عصبی به نام نورون ها تشکیل شده است. "مغز چگونه کار می کند"). اولین شبکه عصبی مصنوعی در سال 1954 توسعه یافت، زمانی که هدف "هوش مصنوعی قوی" - یعنی سیستمی که به هوش انسانی نزدیک می شود - توسط بسیاری به اشتراک گذاشته شد. در اوایل دهه 2000، شبکه‌های عصبی مصنوعی قادر به انجام مجموعه‌ای از وظایف پیچیده، از جمله تشخیص چهره‌ها و سایر اشیاء از روی داده‌های بصری بودند، اما خوش‌بینی نسبت به دستیابی به هوش مصنوعی قوی، جای خود را به درک دشواری‌های شدید موجود داده بود.

برخی از محققان هوش مصنوعی ادعا کرده اند که هوش واقعی فقط شامل توانایی  هوش مصنوعی برای دانش آموزان عملکرد در یک محیط دنیای واقعی است. این رویکرد که به "هوش مصنوعی نو" معروف است، در آزمایشگاه هوش مصنوعی موسسه فناوری ماساچوست توسط دانشمند استرالیایی رادنی بروکس پیشگام شد. یکی از نمونه های معروف هوش مصنوعی نوین، ربات سیار بروکس، هربرت است که برای پرسه زدن در فضای اداری و جمع آوری قوطی های نوشابه خالی و دور انداختن آنها طراحی شده است. از زمانی که هربرت در اواخر دهه 1980 رونمایی شد، بروکس و شاگردانش ربات‌های دیگری را برای پاکسازی میدان‌های مین و کاوش مریخ طراحی کرده‌اند و همچنین یک ربات انسان‌نما  Artificial intelligence for students به نام Cog را طراحی کرده‌اند که قادر به یادگیری تدریجی از تعاملات خود با محیط است.